Osteopatia to przynależna do grupy pełnoprawnych dziedzin medycyny metoda diagnozowania i leczenia manualnego, stosowana w terapii dysfunkcji ruchomości stawowej i tkankowej wpływających negatywnie na dobrostan całego organizmu. Zabiegi osteopatyczne służą zarówno profilaktyce, jak i poprawie zdrowia pacjenta.
Twórcą osteopatii jest amerykański lekarz Andrew Taylor Still (1828-1917) – chirurg, wynalazca i naukowiec. Podczas wieloletniej praktyki i prowadzonych badań zaobserwował prawidłowość polegającą na całościowej reakcji organizmu pacjenta w odpowiedzi na schorzenia poszczególnych narządów i układów. Punktem wyjścia dla opracowanej przez niego metody było stwierdzenie, że ludzki organizm ma zdolności do samoregeneracji, a terapia manualna pozwala na eliminację wielu dolegliwości bez interwencji chirurgicznych ani leków.
W XX i XXI wieku dziedzina osteopatii szeroko się rozwinęła, a proces ten nie traci na dynamice. Współczesna praktyka osteopatyczna wymaga rozległej wiedzy z zakresu medycyny ogólnej, anatomii, fizjologii i biomechaniki układu mięśniowo-szkieletowego, a także stałego zdobywania praktycznego doświadczenia.
„Dla osteopaty wszystkie układy ciała są ze sobą powiązane. Układy te pracują w oparciu o nieustanne wzajemne oddziaływania, będąc dla człowieka gwarantem zdrowia, a nawet życia. Osteopatię należy rozumieć jako sztukę przywracającą organizmowi zdolność samoregulacji” – J. P. Barral
Dobry osteopata bierze jednocześnie pod uwagę funkcjonowanie organizmu na różnych poziomach ciała, które mogą zostać dotknięte dysfunkcją. Głównym celem terapii osteopatycznej jest osiągnięcie równowagi we współdziałaniu poszczególnych układów i narządów, umożliwiającej eliminację lub zminimalizowanie dolegliwości pacjenta przy możliwie najmniejszym udziale farmakologii oraz leczenia chirurgicznego.
Praca terapeuty realizowana jest na układzie kostnym, układzie powięziowym (błonowym) i układzie płynowym (krew, limfa, płyn mózgowo-rdzeniowy). Całościowe podejście do problemu pacjenta umożliwia precyzyjną diagnozę nieoczywistych przyczyn dolegliwości zdrowotnych oraz dobranie optymalnej drogi leczenia. Terapia osteopatyczna reguluje pracę całego organizmu i jest bezpieczna dla osób w każdym wieku, w tym także dla dzieci i seniorów.
Wśród głównych wskazań do leczenia osteopatycznego wyróżniamy:
Osteopatia jest pełnoprawną dziedziną medycyny, praktykowaną w Europie i USA według tych samych zasad, które obowiązują lekarzy specjalistów. W Polsce osteopatia ma status “drugiego stopnia specjalizacji” – do rozpoczęcia studiów w dziedzinie osteopatii wymagane jest wcześniejsze ukończenie kierunku medycznego lub pokrewnego wobec medycyny (fizjoterapia, ratownictwo medyczne). Studia osteopatyczne trwają 5 lat, a warunkiem ich ukończenia i zdobycia uprawnień zawodowych jest zdanie egzaminu klinicznego.
Techniki osteopatyczne dzielimy na następujące grupy:
Terapia prowadzona przez dobrego osteopatę jest całkowicie bezpieczna dla pacjentów bez względu na wiek – mogą korzystać z niej zarówno dzieci, jak i dorośli.
Choć osteopatia i fizjoterapia są pokrewnymi dziedzinami, różnią się od siebie ogólnym podejściem terapeutycznym oraz stosowanymi technikami. Fizjoterapeuta skupia się na leczeniu wyizolowanego obszaru, wykorzystując przy tym zewnętrzne techniki manualne oraz oddziaływanie bodźców fizykalnych takich, jak elektrostymulacja czy ultradźwięki. Osteopata traktuje organizm jako całość, poszukując przyczyn miejscowego bólu lub dyskomfortu w całym ciele. W leczeniu osteopatycznym wykorzystuje się jedynie techniki manualne, dążąc nie do stłumienia objawów, lecz do eliminacji ich przyczyn.
Zadzwoń
605888680
W razie pytań zapraszamy do kontaktu.